Bir Ölüm Şarkısı Aç Kendine
bir ölüm şarkısı aç kendine sonra sor öldüm mü ben bu çıkan nefes son nefesim mi sor kendine bir insan ne kadar ölebilir hatırla o günleri geçmişe git anılara dal diğer bir deyişle öldüğün zamanlara geri dön sonra, tekrar sor kendine daha ne kadar ölebilirim ki
00.04 Anısına Özel
Gün sonbahar, elimde kahve Yağma ihtimali olan kar’a bakıyorum Kahvemi yudumlarken, her defasında O anı hatırlıyorum İçimde bitmek bilmeyen bir hevesle Geleceği düşlüyorum Kuracak tek bir hayal dahi kalmamışken İçimden gelen bir ses, devam et diyor Direnemiyorum
Koridor
Bu koridordaydı her şey Hayatı başlatan Yahut sonlandıran bir şey Ölümün yanaştığı Karın durmadığı bir gece Hayatının bittiği Lakin nefesinin kesilmediği o gece Anlamı, amacı olmayan Olsa da olmasa da farketmeyen bir hayat Sahip olduklarının elinden kayıp gittiğini Anladığın andaki hissettiğin o acı tat Her defasında unutmaya çalışıp Kendi değerlerini hiçe saydığın her günün Sessiz,…
Yalvarmam Mı Gerekir
Yalvarmam mı gerekir sana Sevmem için izin de mi alayım Beni nasıl aldattığını anlatsana Bir kez daha kahrolayım Bilirsin sana olan bakışlarımı Anlaman için kalem mi olayım Gittiğini unutmak için ne yapmalı Bu yüreğe nasıl savaş açayım Ben, ben parmağındaki yüzüğü gördüm Bir daha ellere nasıl bakarım Yalvarmam mı gerekir sana Evleneceğin günü nasıl unutayım…
00.04 Anısına
İlginçti, ilginçti seni öyle görmek Hıçkırarak akan göz yaşlarımda boğulmak Ölümden beter idi O parmağındaki yüzük beni ölüme sürükleyen bir şeydi Ama olmadı, yapamadı, öldüremedi beni Yaşamaya zorladı Fakat bil ki, yaşamak ölümden beterdi Bu acıyı ömrüm boyunca taşımak bana çok şey öğretti Ama yeter artık Ne önemi var, ne işe yaradı sanki Ömrümü çalmak…
Söz
Sabahlarım soğuklar içindeki mabedim Güneş, görmeye çalıştığım mazilerin bir tezahürüydü Bellere dolanmış eller yataklarım benim Anlat bana, o nasıl bir gündü Dans eden karlar, ölümüme mi gülüyordu Yetmedi demi, yol boyunca döktüğüm kan O gün beni, omuzlardaki eller vurdu Bari, bugün gittiğime inan . . . 27.12.2018