Sonsuz Döngü

ayın beyaz günleri
kırmızılığın açtığı çiçekler
dur bir dakika, o da ne
burası bildiğin kan yeri

mühürlere hapsolmuş eller
aynı eskinin yaşanmışı gibi
geleceğin beklediği bir mazi
farklı tenler, aynı hisler

ben gerçekten haklıyım
aynı mevsim, aynı sesler
karanlığın çığlığını duyabilenler
canımı bir an önce alın

kış gününün soğuk geceleri
ben dans eden bir kar tanesi
ellerim yara içinde benim
tüm bu yorgunluğum sürünmekten

içeride kalan buruk gülüşler
yalnız kalmış tek sızı
ben yeşillere hasretim
özlem birden öldürür ansızın

zaman geçiyor, bildiğin gibi
ben o anları da hissettim
sevmek için gelenler
hepsini teker teker seyrettim

bu yaşadığımız bir hayal
yollarda yürüyen bir insanın düşüncesi
üzerine bastığımız en kıymetli masalsa
gerçekle yalan arasında kalmış bir anın meyvesi

haber almamış, sağır kör ve dilsizler
gitmeyi terk etmek sanan
tamamen yanmayan kibrit gibi
tüm bu suçların zatı sebebi sizler

bu, kimsenin gömmediği bir can
geçmişle gelecek arasında bir yerde
soğuk buzların üzerinde yanan
kalp ile olmazlarla birlikte

konuşmayın duyanlarım
bütün bu yaşadığımız bir hayal
hayal olan, gerçektir derler
belki de bu, en büyük yalan