Sen Benimsin

Sen benimsin, havada bu rüzgar eserken

Benimsin işte, akan göz yaşlarımız bile şahit olur

Saçlarımızın buluştuğu bu havada sen benimsin

Değilsen, tuttuğumuz aynı çiçeğin yaprakları kurur

Gün olur, vakit dolar, yeşillik solar

O gün dünya ayla beraber ağlar

Anladım, gerçekten

Kaybedilen o zaman bir daha gelmeyecek

Oturduğumuz ahşap, çizik bank

Koşuşturduğumuz yumuşak toprak

Baktığımız şu deniz var ya

Boşluğu doldurmaya o göz yaşları bile yetmeyecek

Ben anladım

Sevgi diye bir ev varsa bile

Oraya sevenler asla girmeyecek

Ayla Güneş aynı hizaya gelse

Aradaki mesafeler kaybolmaz

Kirli kuştaki beyaz kanat

Uçamayan sürüngen hayat

Kana bulanmış ay, bir kerecikte olsa bak

Katil, herkesin gözünde görülecek!

İtiraf et ve anlat!

Gözdeki yaşlar yere düştüler diye bir daha ağlamaz sananlar

Bilmezler, bulutlarda su kalmasa dahi gökyüzünden kan yağar

Ben burdayım

Bir o kadar uzak, bir o kadar yakın

Ben,  yüzüne değen o rüzgar, bastığın toprağım

Olduğum her yerde sen, olduğun her yerde ben varım

Düşen bir yaprak olsam

Adımını attığın yerdedir mezarım

Evet, tüm bu yaşanmışlıklara hala kızarım